Rozdział 109

                                                      ~~Członkowie Rady Jedi~~

   - Nadal na tym pracujemy. Przysyłają nam raporty. Nie wiadomo co się dzieje. Podobno rozkaz nie został wyłączony za pomocą komputera, którego użyła Ventress do wykonania go. - odpowiedział Mace na raport Yodu.

   - Ventress przesłuchana została już? - zapytał stary Mistrz.

   - Jeszcze nie. Chcieliśmy ją przystosować. Nie mamy zamiaru jej zrobić krzywdy, a ona nie może czuć się zagrożona. Dziś mieliśmy się tym zająć, spokojnie. - odparł Windu.

   - Czasu niewiele mamy. - przypomniał mały mentor.

   - Jesteśmy tego świadomi, Mistrzu Yoda. - odezwała się Shaak Ti. - Myślę, że najlepszym rozwiązaniem byłoby, gdyby to Ahsoka z nią porozmawiała, lecz jak na razie nie mamy kontaktu z Naboo. Wiemy jedynie, że na tę chwilę bardzo dobrze sobie radzą i są bezpieczni. Po za tym, nie możemy ściągnąć Ahsoki w takiej chwili. Za długo by to trwało, a nam się spieszy. Uważam również, że lepiej nie potrzebnie ją martwić.

   - Tak czy siak, będzie chciała z nią porozmawiać kiedy znajdzie czas. - przewidział Ki-Adi-Mudni, który znalazł czas podczas bitwy o Mygeeto.

   - Jeżeli nie będzie chciała mówić, ściągamy Ahsokę. Jak na razie kontynuujemy nasze plany. - postanowił Korun.

   - Z Kanclerzem rozmawialiście? - zaciekawił się

   - Tak. Długi spadają co raz niżej i szybciej. Jesteśmy na bardzo dobrej drodze. Myślę, że przy najbliższych wyborach należy pójść po radę senator Amidali i Organy. Będą wiedzieć komu najbardziej zaufać z kandydatów. - zaproponował Korun.
   - Koniec wyczuwam. - powiedział tajemniczo Yoda. - Bardzo trudny. - dodał.
   - Co masz na myśli? - zaciekawiła się togrutanka.
   - Czas nadejdzie odpowiedni. Tajemnice na jaw wyjdą wkrótce. Ciemna strona w Palpatinie silna jest. Tak szybko zwalczyć jej nie zwalczymy. - wytłumaczył nadal zawile wiekowy Mistrz.
   - Tyle przecież wiemy. Nie znasz dokładnych szczegółów? - dopytywał Kit Fisto.
   - Ventress przesłuchajcie. - polecił Yoda zmieniając temat. - Niech Moc będzie z Wami. - życzył i przerwał połączenie.
   Mistrzowie popatrzyli się po sobie i zastanawiając się, co może ukrywać Yoda.

                                      ~~Asajj Ventress~~

   Popatrzyła w prawo.
   Nie umiała ocenić czy w pomieszczeniu Świątyni Jedi jest jej lepiej niż w celach na Kamino lub tak samo, a może gorzej? W każdym razie nudziło jej się. Nie miała o czym myśleć. To miejsce zabrało jej wszelkie pomysły, a zamiast przywołać wspomnienia - narodziło w jej głowie totalną pustkę. Dawne miejsce, które przypominała sobie w retrospekcjach na deszczowe planecie, raczej źle na nią działo. To od tego się zaczęło, że przeszła na złą drogę. Stąd przybył jej Mistrz, stąd wylecieli na ostatnią misję, gdzie umarł i od tego czasu stała się kimś kim nie powinna się nigdy stać. Przeszła na Ciemną stronę Mocy i przyłączyła się do Dooku, który zresztą ją zdradził po czym skończyła, jak skończyła, dała się dwa razy pokonać i po drugim razie wdała się w nowy konflikt, przez co znalazła się z powrotem w Świątyni Jedi, lecz tym razem nie w swoim pokoju.
   Drzwi rozsunęły się, a do środka weszli Ci sami strażnicy co ją przyprowadzili. Wyczuwała ich, a zwłaszcza wtedy kiedy trzymając jej skute nadgarstki zaprowadzili ją do innego pomieszczenia. Po środku sali był dziwny krąg, który zdecydowanie był podestem. Stając na nim poczuła echo wielu Jedi w tym... Ahsokę. Wtem przypomniała sobie, że Ahsoka wspominała o tej chwili. Wspominała o wyglądzie sali. Niewiele o tym mówiła, ale na początku nastolatka podzieliła się z Ventress tą informacją. Niewielu Jedi bywało w tym miejscu.
   - Asajj Ventress. - padło jej imię.
   - Mace Windu. - odpowiedziała głosowi wypowiadającemu jej tożsamość.
   - Zechcesz nam opowiedzieć, jak to się stało, że jesteś tutaj? Najlepiej od czasu, kiedy widziano Cię z Padawanem Ahsoką Tano w dniu jej schwytania w magazynie z nanodroidami. - kontynuował.
   - Myślałam, że dostaliście szczegółowy raport. - wyznała kobieta.
   - Tak było, ale chcemy usłyszeć wszystko jeszcze raz z twoich ust. - odparła Shaak Ti.
   - W mojej pamięci są luki. Wiele powiedziałam i w dodatku wszystko co chciano. Czego jeszcze ode mnie wymagacie? Nie lepiej mnie od razu zabić? - zdenerwowała się Dathomirianka.
   - Nie chcemy cię zabijać. - uspokoił ją Tiin.
   - A to nowość. - zakpiła niegdyś Jedi.
   - Zatem liczymy na opowieść. To nie jest tylko dla twojego dobra, ale też dla dobra innych. Wyczuwam w tobie wielką zmianę, przez co nie jesteś obojętna na zagrożenie innych.
   Westchnęła.
    Chciała zamknąć się w sobie bo tylko sama mogła się zrozumieć... nie w sumie, to nie. Nie wiedziała co ze sobą począć. Stanęła w pułapce, a nikt inny nie może jej powiedzieć o co w tym wszystkim chodzi. Zastanawiała się nad tym czy im powiedzieć, bo jak mogła szukać rad u osób, które jeszcze bardziej niż ona nie mają pojęcia o sytuacji. Nie będą w stanie jej pomóc... ba! Jeżeli w ogóle się do tego rwali. Robili to dla dobra innych, a ona była przekonana, że raczej w tej grupie się  już nie znajduje.
   - Zaczęło się od tego, że zostawiłam Ahsokę w magazynie. Gdy wracałam, napadnięto mnie i zabrano mi miecze. Wychodzi na to, że była to wasza Barriss. Później wróciła do mnie Ahsoka. Poprosiła mnie o pomoc. Zgodziłam się i nadal nie wiem czemu. Żyłyśmy przez parę tygodni szukając jedzenia. W końcu Ahsoka z moją pomocą postanowiła wrócić. Poszukałyśmy jej mieczy i zniknęła. Więcej razy od tamtego czasu jej nie widziałam, ale wiem, że o mnie myślała.
   Parę miesięcy później znowu dałam się napaść. Już zupełnie przez inną osobę. Obezwładniono i pozbawiono mnie pamięci. Zrobiła to jakaś siła wyższa, ale ja trwałam u boku Dartha Maula. Po jakimś czasie przylecieliśmy na Kamino. W dniu zatrzymania Palpatine'a. Broniliśmy się przed klonami...
   - Żołnierzami. - poprawiła ją Ti wtrącając się do jej monologu.
   - Żołnierzami. - powtórzyła była uczennica Dooku i mówiła dalej: - W pewnym momencie Maul kazał mi iść dalej, a on zajął się czymś innym. Teraz podejrzewam, że było to wezwanie od Sidiousa. Potrzebował go i dlatego mnie zostawił. Ja poszłam do centrum i wcisnęłam odpowiedni przycisk wywołujący rozkaz. Tyle osób zginęło w jednym momencie. Gdy zdałam sobie z tego sprawę, odwołałam to. To była chwila, a w mojej głowie powróciły wspomnienia. Tyle tego w jednej chwili... odczułam niewyobrażalny ból. Zmusiłam się do zatrzymania... nie było to łatwe. Musiałam użyć Mocy. Poddałam się, bo wiem, że źle postąpiłam, bo jestem słaba. Przez... podczas pobytu - poprawiła się - w celi na Kamino, mój umysł był rozbity. Masz rację, Tiin, zmieniłam się. Ta cisza, warunki i świadomość, że źle zrobiłam dały mi do myślenia. Największy problem w tym, że nie umiem powiedzieć co dokładnie się dzieje. Nie umiem sobie sama z tym poradzić, zrozumieć, a co dopiero próby innych. Ja... ja mam dość. Chcę zostać sama. - poprosiła po dłuższej chwili.
   - Wiesz... - zaczęła Shaak Ti.
   - Chcę zostać sama! - wykrzyczała. - Zostawcie mnie z tym samą! Już wiele wam powiedziałam! Tyle co wiem, co pamiętam! Dajcie mi spokój!
   Padła na kolana. Nie była już w stanie stać. Straciła cierpliwość. I tak przez dłuższy czas była oazą spokoju i wiedziała, że na dłuższą metę tak nie pociągnie. Za długo dusiła w sobie krzyki. Nie konkretne, chciała po prostu unieść głos. Padając na kolana miała ochotę wybiec i robić wszystko co związane z pobudzeniem adrenaliny, ale wiedziała, że jest tak bardzo osłabiona psychicznie, że nie może sobie na to pozwolić.
   - Zaprowadźcie ją do sal uzdrawiania. - polecił strażnikom Windu.
   - Chcę być sama! - powtórzyła.
   - Weźcie ją do jakiegoś pokoju i pilnujcie. - postanowił ostatecznie chcąc spełnić jej żądanie.
   Stwierdził, że jednak lepiej byłoby gdyby rozmawiała z nią padawanka Wybrańca, ale i tak nie usłyszeli by tych informacji z jej ust. W każdym razie... już po wszystkim. Dadzą jej spokój na trzy dni i spróbują z nią trochę porozmawiać albo poczekają na przybycie uczennicy Skywalkera. Nie chcieli pozbawić życia byłej zabójczyni Dooku. Mimo wszystko chcieli dla niej dobrze i nie pragnęli by jej psychika ją zamęczyła.
   Patrzył jak kobieta zostaje wyprowadzona przez strażników. Była taka bezbronna, nieszkodliwa i posłuszna!
_________________________________________
Wiecie co? Mam tak nakopane w dupę, że myślałam, że nic nie skończę. A tu proszę! W niedzielę, w godzinę, przyjemnie napisałam większość rozdziału. No czegoś takiego nie było od dwóch lat, a tak dużo opisów w tym to nigdy. No jestem z siebie dumna.
Teraz idę se nie niszczyć życie... łeh, to boli.
Za wszelkie błędy przepraszam.

NMBZW!