Wróciłam! Czyli Rozdział 111

 

                              ~~Asajj Ventress~~
 

  Przesłuchali ją, ale nie wiedziała co będzie dalej. Czego można się  spodziewać po Radzie Jedi, zwłaszcza w tych czasach? Chcieli uzyskać od niej potrzebne informacje, a ona zwyczajnie, według teraźniejszej samooceny, ich nie posiadała. Pozbawiono jej pamięci, wykorzystano, Moc wie do czego jeszcze, a następnie - porzucona po raz drugi, lecz tym razem na pastwę Jedi.
  Nie miała żalu do użytkowników Jasnej strony Mocy. Wyczuwała, że jednak chcą dla niej dobrze. Tylko zastanawiało ją jedno, czy z własnej woli, czy ze względu na Ahsokę.
  Przewróciła się na drugi bok.
  Załatwili jej normalny pokój, żeby nie czuła się jak więzień i zaczęła mówić więcej. Szkoda, że nie było już co im opowiadać.
  Nie liczyła na to, że ją wypuszczą, ale gdyby, to jakby wyglądało jej życie, skoro jest tak zagubiona? Czy ktoś by jej pomógł w tej sytuacji? Zostawiliby ją na pastwę losu? Byliby aż tak okrutni? To Jedi, ale w nie mogła już nikomu wierzyć. W Ahsoce widziała wsparcie, lecz obie zdecydowanie nie przyjaźniły się ze sobą. Ta Jedi miała komu zaufać, ale Ventess nie znajdowała w tym gronie. Pasowało jej to. Wystarczyły jej same dobre chęci Togrutanki.
  Otworzyły się drzwi, do środka weszła Togrutańska Mistrzyni, Shaak Ti, z talerzem w ręku. Pora na śniadanie.
  - Smacznego. - życzyła Dathomiriance.
 - Dziękuję. - odparła kobieta. Sama zdziwiła się swoim zachowaniem. Użyła zwrotu grzecznościowego. To... to nie było do niej w ogóle podobne!
  - Jak się czujesz? - spytała z troską Mistrzyni Jedi.
  - Jestem wciąż zagubiona, ile razy mam powtarzać? - Czuła, że powróciła dawna, oschła Ventress.
  - Mamy tego świadomość...
  - Nie widać.
  - Posłuchaj, mamy nadzieję, że coś Ci się przypomni. Separatyści nie dają za wygraną. Nikt Ci nie streścił, prawda? To się zaczęło od próby przeciągnięcia Anakina na Ciemną Stronę Mocy, później Rozkaz 66. Palpatine miał szalone pomysły. Spróbuje opanować galaktykę zaczynając od najbardziej związanej planety z Republiką i tym samym chcę zdobyć Skywalkera. Potrzebujemy sojuszników. Ty o tym wiesz. Twoje zeznania nie poszły na marne, ale, tak jak mówiłam, mamy nadzieję na coś więcej, ale nie zmuszamy Cię. Po za tym, zasłużyłaś na lepszy los, dlatego nie jesteś traktowana jak więzień. Jeżeli nam się uda, Jedi będą wracać do domu i znowu Świątynia się zapełni. Co z Tobą? Nadal nie wiemy, pewnie Cię puścimy. Mamy tylko nadzieję, że nie zapomnisz tego, że chcemy Ci pomóc. Dlatego też jesteś w lepszych warunkach. Pomożemy Ci się pozbierać. Co do Maula... myślę, że Obi-Wan da sobie z nim radę. Teraz jedz.
  Ti dotknęła ramienia byłego wroga Republiki i wyszła z pomieszczenia zostawiając zdziwioną Ventress.

                                 ~~Kashyyyk~~

  Luminara leżała wśród traw. Moc zdecydowanie z nią była, Jedi nie ucierpiała tak bardzo. Za to Wookie... byli martwi, w jednej chwili uleciało z nich całe życie, a ona wyszła z tego cała, zaledwie z jedną raną. Zachowaniem żołnierzy po raz kolejny prowadził wirus "zakodowany" w ich mózgach rozkaz 66. Potrzebne było natychmiastowe usunięcie wszystkich poleceń, które mógłby zaszkodzić jakkolwiek Republice i jej obrońcom. Niestety nie bardzo mogli skontaktować się ze Świątynią, aby dowiedzieć się, jak Jedi sobie z tym radzą, choć ten atak był wystarczającym wytłumaczeniem, że niewiele wskórano.
  - Da radę pani wstać? - zapytał ją żołnierz medyk.
  - Nie jestem aż tak mocno zraniona, leżałam bo potrafię słuchać poleceń, które sprawią, że poczuję się lepiej. - odparła podnosząc się do pozycji stojącej.
  - Rozumiem. - przyjął klon. - A czy zdoła pani walczyć?
  - Myślę, że tak. - odpowiedziała krótko. - Co z Mistrzem Yodą?
  - Nie został zaatakowany, jest cały. Skontaktowała się z nim Świątynia, wieści z Naboo są takie, że nadal szukają Palpatina i zaczęła się bitwa. Mistrzyni Offee pytała się o ciebie, generale. Widocznie coś wyczuła, ale Generał Yoda ja uspokoił powiadamiając, że nic poważnego się nie stało.
  - Mam nadzieję, że wyjdzie z tego cała. - wypowiedziała swoje myśli na głos. - A co robimy z tymi żołnierzami?
  - Odsyłamy je na krążownik. Przejdą specjalne badania. Generał Yoda nie udzielił nam informacji o innych tego typu przypadkach, ale taki wydano nam rozkaz. - powiadomił ją.
  - Dobrze, w takim razie: wykonać. - poleciła klonowi, po czym zniknął za krzakami.
  Uklękła nad ciałami Wookiech. Nie znała ich długo, ale byli jej przewodnikami i pomagali w walce. Ponieśli śmierć przez sprzymierzeńców, jak Republika się wytłumaczy? Nikt te nie przewidział. Rząd pracuje pełną parą, ale niestety nie było widać zbyt wielu efektów. Nie tak to powinno wyglądać i Luminara miała tego świadomość, ale nie zamierzała odpuszczać. Wierzyła, że to kwestia kilku tygodni, ewentualnie miesiąca; dwóch, po czym wróci to do nowej normy. Bez ofiar, bez wojen przez większość, koniec długu, liczenie się nawet ze zdaniami obywateli dolnych poziomów.
  Wstała ze spuszczoną głową i odeszła by zaplanować z żołnierzami piechoty dalszy ciąg podróży przez lasy.

                        ~~Tunele Naboo~~

  Z każdym krokiem przed nimi było co raz jaśniej, a za nimi robiło się ciemniej. Śpieszyły się, ponieważ nie miały wiele czasu, a musiały przeprowadzić wielu mieszkańców przez podziemne drogi zbudowane na rozkaz Amidali.
  Padme przystanęła nad włazem obok drabinki i nakazała gestem ciszę, ponieważ dziewczyny rozmawiały różnych rzeczach. Senator im trochę zazdrościła. Potrafiły zrelaksować się gadając o rożnych błahostkach zapominając o tym co działo się w danej chwili.
  - Są tu. - powiedziała, gdy przysłuchała się głosom dochodzących z powierzchni.
  Wysy skoczyła na drabinkę i weszła ku górze, po czym odsunęła Mocą właz i wyskoczyła w górę włączając miecz świetlny. Ekria zrobiła to samo, a Amidala została na dole czekając aż padawanki rozwalą wszystkie droidy, co minęło szybko. Na Jedi przypadało tysiąc automatów, które Ci potrafią zezłomować je w bardzo krótkim czasie.
  W pewnym momencie wyczuła swoją intuicją, że już prawie skończyły, wspięła się na pierwszy metalowy szczebel i zaczęła wchodzić w górę. W pewnym momencie jej stopa osunęła się i kobieta krzyknęła. Gdy po raz kolejny stanęła na danym szczeblu, ten oderwał się od reszty, a ta po raz kolejny wydobyła z siebie krzyk. To nie było bezpieczne dla jej dziecka!
  - Pani! - Ekria stanęła nad dziurą i jak najprędzej zaczęła schodzić by pomóc swojej "podopiecznej". Gdy znalazła się tuż obok, pomogła jej się wspiąć. - Nic wam nie jest? - zmartwiła się padawanka.
  - Nie, tak myślę. - odparła.
  - Wysy zaraz się Tobą zajmie. No, hop.
  Wygramoliły się z "kanału". Ekria posłała przyjaciółce znaczne spojrzenie.
  Wysy podeszła do nich i dotknęła Padme, doprowadzając tym samym panią senator do stanu pełnego zdrowia.
  - Amidalo. - odezwała się jakaś kobieta.
  - Spokojnie. Jestem tu po to, aby wam pomóc. Przeprowadzimy was na główny plac, który, mamy nadzieję, został już odbity. Będziecie bezpieczni. Pośpieszmy się.
  Po wypowiedzi Padme, Jedi wskoczyły do tunelu, a za nimi zaczęli schodzić mieszkańcy Naboo. Ostatni zeszła żona Skywalkera, choć nie powinna, ale nie zamierzały się o to wykłócać i nastolatki miał inne myśli w głowie.
  - Za mną. - poleciła, gdy znalazła się na dole.
  Kiedy zrobiły parę kroków, Ekria postanowiła się wypowiedzieć:
  - Nie za bardzo orientuję się w tym tunelu, ale gdy byłam na powierzchni i gdy zobaczyłam skręt w lewo, to sądzę, że idziemy w złą stronę.
  - Mylisz się. Idziemy inną drogą. Dłuższą, ale zdecydowanie krótsza do spiżarni. Ona nie jest położona w byle jakim miejscu. Jest dokładnie w odpowiednim miejscu, by wszędzie można było do niej dojść w szybkim czasie. Znajduje się bardzo dobre jedzenie z długim terminem ważności. Sio Bibble sprawdza na wszelki wypadek daty ważności. Jeśli coś tam zastaniemy, to nie będziemy nikogo oskarżać o zaniedbywanie. Każdy się w końcu stara.
  - Rozumiem. No to w drogę. Pójdę z na sam koniec, a Wysy się Tobą zaopiekuję.
  - Nie, idźcie obie, dam sobie radę.
  - Pani. - zaczęła Padawanka Pablo Jilla.
  - Jestem pewna, Wysy, spokojnie. Ale chciałabym jeszcze z Tobą zamienić parę słów.
  - Tak?
  Barolianka poszła na przód a Senator została z Wysy z tyłu i zaczęła szeptać:
  - Co Ty zrobiłaś? Dotknęłaś mnie i... - nie dała rady skończyć. - Jesteś kimś podchodzącym pod uzdrowiciela? - domyślała się.
  - Tak, ale nim nie jestem. To dar wrodzony. Nie mów nic nikomu, bo niewiele osób wie. Atari pozwoliła mi ostatecznie iść tylko dlatego, że ja jedyna mogę Cię podtrzymywać w pełni zdrowiu. Od urodzenia mam dar uzdrowiciela. Wszystkie rany goją się bardzo szybko i znowu jestem zdrowa, każda choroba, może zostać uleczona. Oczywiście, śmiertelna nie... znaczy... kiedy się zaczyna, kiedy się jeszcze nie rozwinęła. Niestety w stanie śmiertelnym to nie działa. Sama mogę umrzeć przez najczulsze punkty i starość. Nie mów nic nikomu. Jestem tu, byś żyła i twoje dziecko również.
__________________________________________
A więc, po strasznym wyczerpującym miesiącu - wracam do was! <3
Co do terminu, przy zawieszeniu coś tak myślałam, że dziś wrócę.
Jestem zawiedziona, trochę wypadłam z wprawy, ale mam nadzieję, że wszystko się ułoży!
Jak poszły mi konkursy? Myślę, że z tym drugim jest ok! ^-^
Co się u mnie działo? Och, wiele rzeczy. Na przykład: cały czas zmieniam się z wyglądu przez skracanie włosów... nigdy bym się nie podejrzewała o tak krótką długość O.o W każdym razie, włosy się naprawiają!
Wyszedł nowy zwiastun i jestem z niego strasznie zadowolona *-* ♥ Oczywiście, bilety już kupione! :D
W czasie nauki próbowałam coś pisać, dokładniej: 116 i 117 rozdział :D I wspierała mnie w tym Ida <3 
Jeśli ktoś się zastanawiał - tak, mam siebie na awatarze :P
Ogólnie to wracam, za tydzień nowy rozdział ^^ Mam nadzieję, że już więcej takich zawieszeń nie będzie. Spróbuję coś naskrobać na święta, w końcu trzeba nadrobić te stracone chwile bez pisania ://
Dedykacja dla:
WSZYSTKICH!

NMBZW!