Rozdział 85

                                                                     ~~Naboo~~

 - Pani, spójrz! - polecił Kapitan Panaka królowej, wiedząc, że to i tak nie była ona, lecz każdy wraz z prawdziwą królową popatrzył w niebo. Na często pięknym zachodzie słońca, gdzieniegdzie pojawiały się niezwykłe błyski. Nie były to gwiazdy, które lśniły zupełnie inaczej. To co teraz widzieli, było oznakami walki między Separatystami, a Republiką. W sercu władczyni narodziła się nadzieja na lepsze dni... ale bez matki.
- Nie powinno minąć dużo czasu, za nim wygrają. - stwierdziła prawdziwa Apailana w stroju walczącej służki.
- Bez względu na to ilu jest Separatystów, Republika nas wyciągnie. Jestem przekonana. - powiedziała Nyria.
- Za czasów mojej służby zawsze trafiali się władcy, którzy nie wątpili w Republikę. Nie dziwą mnie Twoje słowa, Wasza Wysokość, ale mam na uwadze jeszcze inną rzecz. Gunganie. Idziemy ich prosić o pomoc, a nie wiemy czy już ich nie zaatakowano. Palpatine wie, gdzie są ukryte, mógł im powiedzieć, a droidy wiedzą, że ta rasa jest rasą podwodną. Nie będzie to dla nich trudne. - przedstawił swoje myśli Sio Bibble.
- Ale nie znają Świętego Miejsca, Palpatine też nie znał. Jedynie kto wie z poza naszej służby o tym ukryciu, to Anakin Skywalker. Służki królowej Amidali nadal tutaj służą. Nikt nic nie powiedział. To, że znają miejsce zamieszkania Gungan, nie oznacza, że znają wszystkie ich miejsca. - odpowiedziała prawdziwa Królowa. - Nyria, tu się musimy rozstać. - stanęła przed służką, patrząc w jej oczy ze smutkiem. - Rób to, co każe Ci umysł, doświadczenie i serce. Wierzę w Ciebie. Wezmę ze sobą dwóch żołnierzy. - poinformowała Panakę, nie obracając się nawet o jeden stopień.
- Pani, to może być za mało. - ostrzegł ją mężczyzna.
- Nie będzie za mało, wystarczy na tę drogę. Sądzę, że mnie obronią. - Po tych słowach na znak Kapitana, podeszli do niej dwoje żołnierzy. - Powodzenia. - życzyła im i wraz ze swoją "obstawą" zginęła za drzewami.

                                                             ~~Plo Koon~~

 Nie umiał odróżnić śmierci od życia. Nie miał pojęcia czy obrazy przedstawione w jego umyśle są informacją, że nadarzą się nowe, czy to po prostu pożegnanie. Tak bardzo nie chciał nikogo zostawiać. Wyczuwał gdzieś Ahsokę, wypełnioną determinacją; nadzieją, ale też smutkiem. Nie chciał jej zawieść. Nie spisał się przed jej odejściem z Zakonu i nie spisze się umierając. Nie powinien. Wyciągnął ją z planety, gdzie była pozbawiona miłości, obiecał jej bezpieczeństwo... teraz to niepewne. Oczywiście, wierzył, że Anakin Skywalker podoła temu zadaniu, ale sam Koon, nie będzie mógł zobaczyć i widzieć, że jest bezpieczna, dzięki niemu. Była zanim to się stało, ale czy będzie dalej?
 Na początku słyszał niewyraźne bełkoty i dźwięki, które po krótszej chwili zostały stłumione przez ciemność, osłabienie i pustkę. Nie miał pojęcia jak długo czekał na to by usłyszeć wszystko co chciał. W każdym razie, trafił na środek rozmowy.
- Musicie odstawić Koona na Coruscant. Najlepiej, żeby zrobiła to Padawanka. - Pierwszy głos był znajomy. Agen Kolar.
- Jak to?! - zapytała głośno zdziwiona uczennica. Raz, ale nie wyraźnie słyszał jej głos. Był przekonany, że go uratowała.
- Na Naboo żaden Padawan nie dostał pozwolenia prócz dwóch. - odpowiedział Zabrak.
- Jedna z nich to Ahsoka Tano. - domyśliła się dziewczyna.
  Ahsoka..., pomyślał Kel Dorianin
- Skywalker miał do tego mieszane uczucia. Wzięliśmy ją, bo Skywalker dawniej pomógł przezwyciężyć inwazję. Jest dobrym pilotem i Ahsoka także. Rada sama kazała jej lecieć ze względu na umiejętności.
- A druga?
- Atari Orgeen. Jest to tak jakby jej rodzinna planeta. Ma dobre zdolności strategiczne. Podczas pobytu w Świątyni brała samodzielny udział w ćwiczeniach symulacyjnych, wtedy przyjrzeliśmy się jej lepiej. Amidala tam leci i ktoś musi się nią zająć. Myślę, że to najlepszy ochroniarz dla niej. Wracaj na Coruscant z Plo... - nie dano mu skończyć.
- Chcę tam lecieć. - zdecydował Koon próbując podnieść się z pryczy.
- Wybacz, przyjacielu, ale nie możemy Cię puścić. - odpowiedział członek Rady.
- Zanim tam dolecimy da się wiele zrobić z moim stanem zdrowia. - zauważył Plo.
- Plo...
- Decyzja powinna należeć też do mnie.

                                                                 ~~Asajj Vetress~~

 - Nie pamiętałam nic! - próbowała tłumaczyć się Dathomirianka. Mówiła najszczerszą prawdę. Nie tłumiła jej w sobie. Teraz o wiele łatwiej przechodziło jej to przez gardło. Poczuła jakąś zmianę w sobie, ale nie zamierzała dać jej ujrzeć światła dziennego. Nadal chciała zatrzymać na zewnątrz to, z czego wszyscy ją znali.
- A teraz pamiętasz? - spytał trochę lekceważąco Kaminoan.
- Nie byłam tu sama. Ta osoba mnie oszukała i uciekła. Teraz wszystko pamiętam.
- To brednie.
- Widocznie wymazał mi pamięć! Przypomniałam sobie wszystko, jak poczułam ból innych Jedi.
- Ciekawe... - mruknął chamsko
- Nie wiesz dlaczego taka jestem. Śmierć Jedi ma coś z tym wspólnego, ale to nie jest Twoja sprawa. Mówię teraz prawdę, czy mi wierzysz czy nie.
- Zabiłaś klony. - zauważył
- Broniłam się. Gdybym była bardziej winna i robiła to celowo z własną pamięcią - uciekłabym, ale zostałam. Moja nudna cela daje mi w kość i wiem, że mi się należy.
- Nie wierzę jakoś w Twoją dobroć, moja droga. Poczekasz na Jedi. - ruchem dłoni, żołnierze wyprowadzili ją do jej klitki. Jak co dzień z utęsknieniem czekała na noc. Nie dawała rady tu już wytrzymać. Czy ktoś jej już w ogóle wierzy? Czy komuś na niej zależy? Została sama, a jej jedynym przewodnikiem była Moc. Niewidzialna aura, z którą Dathomiriańce nie chciało się kontaktować w tym momencie.
 Ponownie zamknięto ją w celi. Mimo grubych ścian, słyszała ciężkie krople deszczu. Jedyny raz, kiedy nie padało podczas jej wizyty, to w czasie bitwy. Słuchanie przez wiele dni tego samego dźwięku było nużące. Odechciewało się jej nawet uciekać. Nic sobie jeszcze nie poukładała. Amnezja zagubiła ją w życiu i w myśleniu. W jednej chwili robiła co jej się żywnie podoba, a w drugiej ktoś kieruje jej mózgiem niczym kukiełką. Była przekonana, że już niedługo stąd zostanie wyciągnięta i odnajdzie się. Będzie taka jak dawniej. O dziwo na obietnicę, przypomniała się jej blizna Skywalkera, która była jej dziełem. Był jej wrogiem, mimo że jego małomastkotka już nie.
____________________________________________
Nic się już nie udaje, łeee ;___;
Ja wiem, że to krótkie, ale już się poprawiam. Obiecuję .__.

NMBZW!