Rozdział 122

                                                    ~~Ahsoka~~

    - Pani komandor. - odezwał się jeden, kładąc się ostrożnie obok niej. Poczuła chęć zachowania dystansu. Wstyd jej się było przyznać, ale bała się ich. Obawiała się, że znowu do ich mózgów wkradnie się ten niedorzeczny rozkaz, wirus. Jedi chcieli dla nich jak najlepiej, a ktoś perfidnie wbił im do głowy, że kiedyś ich generałowie staną się złymi osobami. Nie traktowali ich podrzędnie. Każdy klon jest na równi, a stopień... dobra, większe przywileje, większe możliwości, lecz doświadczenie w walce... cóż, żołnierze mieli lepsze.

    - Cześć wam, jesteście gotowi? - zapytała chcąc się upewnić.

    - Zawsze i wszędzie. - odparł drugi.

    - Macie imio.. - Jej pytanie przerwał głos droida.

    - Hej! - krzyknął i otworzył do nich ogień.

    Ahsoka wyłoniła się z trawy włączając miecz świetlny i odbijając strzały. Za nią stanęli komandosi i rozstrzelali droidy zbliżające się do nich. Ona pomagała im kierując odbite pociski na automaty niczym frisbee.
    - Co teraz? - krzyknął jeden z nich żołnierzy.
    - Spróbujemy się tam przebić mimo wszystko. - odparła Ahsoka.
    - Nie lepiej wezwać i poczekać na posiłki?
   - Mam dziwne przeczucia, musimy teraz tam wtargnąć. - uparła się padawanka, mimo że do skuteczności jej szybkiego planu miała duże wątpliwości.
    Podczas tego wszystkiego... cóż... zaczęło się od Rozkazu 66, a potem nasiliło się gdy, Świątynia dostała powiadomienie o "śmierci" Plo Koona. Następnie zaatakowanie Naboo, walka... to wszystko ją gubiło, jak nigdy. Zastanawiała się czy czasem nie stało się podczas zamachu na Świątynię Jedi.
    - To chodźmy. - zachęcił bardziej żołnierz i pognali przed siebie wśród strzałów.

                                      ~~Padme~~

   Choć Amidala szła do spiżarni drugi raz i inną drugą, to stwierdziła, że jest to już nużące. Cały czas szła w te i we wte. Prawdopodobnie irytowało ją wszystko tylko dlatego, że zbyt wiele rzeczy nie mogła. Nosiła dziecko, co ją ograniczało. Nie oznaczało to, że żałuje. Wręcz przeciwnie. Tylko że nie każdy to rozumie... może gdyby ojcem była inna osoba? Dla niej to spełnienie marzeń, mimo że tego nie planowała.
    - I jak? Ile jeszcze? - zapytała Ekria. O dziwo ta grupa szła szybko, więc była możliwość, że jeszcze tego samego dnia przeprowadzą drugą grupę.
     - Jeszcze trzy zakręty. - odparła Amidala, choć nie czuła się pewnie. Ogólnie nie czuła się dobrze.
     - Gdzie idziemy? - zaciekawiła się po raz kolejny ta sama nastolatka.
    - Zobaczysz. - odpowiedziała Wysy. Już drugi raz dziewczyna zapytała, a już zaczęła irytować padawankę.
     A jednak, Naberrie miała rację, wystarczyły tylko trzy zakręty i już znaleźli się przy jednych z paru drzwi, które prowadziły do wielkiej sali.
     - Smacznego. - życzyła Padme, kiedy inni zaczęli wchodzić. Sama wzięła sobie jedną puszkę. Czuła, że mogłaby zjeść za trzy osoby.
      Jedi sięgnęły po jedną puszkę, którą zamierzały skonsumować wspólnie.
      - Mamy nastawić w mózgach jakąś szybkość jedzenia? - zażartowała barolianka.
      - Nie, nie śpieszcie się. Ja chyba jeszcze jedną puszkę zjem. - uspokoiła je senator, po czym zjadła łyżkę potrawki. Była strasznie głodna.
      - Przepraszam. - odezwał się pewien mężczyzna. - Czy wiedzą o...
      - Nikt nie wie. Jesteście tu bezpieczni, póki ktoś nie wypapla. Nawet Republika nie wie o tym tunelu. Jedzcie, potem będziemy szli dalej.

                                            ~~Barriss~~ 

    Leczyć, walczyć, rozkazywać... czuła się niczym droid, oczywiście lepszy niż te Separatystów. Martwiła się najbardziej o stan Padme. Nie chciała jej wyczuć, nie mogła. Od tego zależało bezpieczeństwo kuzynki Atari. Czy Wysy się nią dobrze zajmie? Głupie pytanie! Oczywiście, że tak, dobrze się nią zajmie!
    Postanowiła zostać na głównym placu i zajęła się przebadaniem mieszkańców. Taki obrót sprawy mógł nie jednej osobie przysporzyć problemów zdrowotnych. Przede wszystkim, wpływa bardzo na psychikę, zwłaszcza dzieci. Niby nic nie ogarniają, są małe, ale zawsze to się odbić na nich jeszcze mocniej niż u kogokolwiek. Każdy stara się być silny, bo wie co się dzieje, a taka mała osóbka... cóż, przechodzi traumę, gorszą niż pieprz na języku za jego pokazywanie.
    Podeszła do starca, który leżał na materacu. Był strasznie blady, usta miał spierzchnięte, rzadko go nawadniano... co z jego bliskimi? - zastanawiała się Offee. Czemu nikogo przy nim nie ma? Dlaczego nikt się nim nie opiekuje?
    Przyłożyła mu manierkę do ust, a on ochoczo z niej. Jego wygląd okazujący strasznie osłabienie, od razu się poprawił. Zaczął nabierać koloru.
   - Zaraz przyniosą panu herbatę, a tym czasem, niech mi pan powie, czy choruje pan na coś poważnego? - zapytała dotykając jego ręki. Przez chwilę słuchała jego powolnej mowy, lecz potem zanurzyła się w Mocy i nią badała co dokładnie mu jest.
    Praca uzdrowiciela jest zajmująca. Gdy zaczyna uzdrawiać nie czuję, że świat żyje, czas leci... po prostu ważna jest dla nich Moc, którą otaczają innych i poprawiają ich zdrowie. Nie miała pojęcia ile siedziała przy tym starym człowieku. W między czasie, jakaś kobieta postawiła obok starca herbatę, odeszła, a gdy napój choć trochę wystygł, ta wróciła i zaczęła poić pacjenta Barriss. W ogóle jej nie przeszkadzała, czyżby jej ufała?
    Kiedy Offee siedziała już czterdzieści pięć minut bez ruchu, lekarka zaczęła się martwić. Nie rozumiała "magii Jedi", nie wiedziała czy może dziewczynę "obudzić", ale przyszedł jeden żołnierz-medyk (niósł apteczkę) i szturchnął mocno mirialankę. Ta otworzyła gwałtownie oczy.
    - Wybacz, generale. Niestety mamy problem. Jest pani potrzebna przy pewnej kobiecie, a ten pan czuję się o wiele lepiej... przynajmniej na takiego wygląda. Ja się nim zajmę. Niech pani pomoże innym.
     - Dobrze. Dziękuję.
     Nie czuła się dobrze... znaczy, owszem, uzdrowiła go jako tako, ale jeszcze brakowało aby w pełni można było go leczyć przez normalnych cywilów czy droidów. No cóż... przyjdzie do niego jeszcze później, a teraz miała kolejną pacjentkę do postawienia na nogi.
_______________________________________ 
Witam was wszystkich z talerzem zupy... ogórkowej... i dzięki za czytanie bloga...
I... pozdrawiam...

NMBZW!